Who’s that girl?!

Hoi! Welkom op deze website, ik zal me even voorstellen: ik ben Ayla. Sinds een jaar of 4 ben ik de trotse maker van deze blog. Begin 30, wonende in het mooie Gooi.
Als je me tegenkomt dan is dat waarschijnlijk ergens in het bos of op de hei, samen met mijn herdershond Lola. Naast dat ik graag lekker in de natuur ben heb je verder weinig kans om me in het wild tegen te komen.
Ik houd er namelijk nogal van om lekker thuis te cocoonen. Met mijn neus in een boek, klussend aan het huis, kokend in de keuken of knuffelend met 1 van de huisdiertjes.

Een paar jaar geleden heb ik mijn leven behoorlijk omgegooid. Van sociaal dier, druk doen in Amsterdam en werken op de Zuidas naar luisteren wie ik eigenlijk ben en waar ik behoefte aan heb.
We zijn van stad naar dorp verhuisd, en ik ben mijn eigen bedrijf begonnen.
Vanuit huis werk ik als Virtual Assistant om andere ondernemers te ondersteunen. Ook dat sluit namelijk aan bij mijn overkoepelende doel: zoveel mogelijk mensen inspireren om een leven te leiden dat zo fijn mogelijk is.

Schrijven heb ik altijd al leuk gevonden, op stages in het buitenland schreef ik enthousiast de waarbenjij.nu vol, en ik heb een tijdje columns geschreven voor een website. Toch had ik nooit een écht doel voor mijn schrijfsels, en daardoor hield ik het nooit vol. Omdat er al vijf miljoen miljard blogs zijn heb ik het nooit aangedurfd om mijn eigen blog op te zetten, waarom zou die van mij leuker/beter zijn dan al die anderen? De drang om alles óf als allerbeste, óf maar helemaal niet te doen hielp niet mee.
Een burn-out na een aantal moeilijke jaren gaf uiteindelijk de doorslag; de drang om meteen de allerbeste, meest gelezen blog te worden stond op de tweede plaats, wat ik het liefste van alles wil is mensen inspireren.

Ik geloof heilig dat een beter milieu bij jezelf begint. Als jij je goed voelt dan zul je automatisch ook goed doen naar de mensen om je heen. Een mooi ripple-effect zorgt ervoor dat je uiteindelijk je steentje bijdraagt om de wereld een beetje beter te maken, en dat is mijn allergrootste doel. Een impact maken, hoe klein ook, bij wie dan ook, zodat ze zich beter voelen en daardoor anderen zich beter laten voelen.

Je vindt daarom op mijn blog allerlei dingen die mijzelf beter doen voelen. Dat is lekker eten, een knus huisje, een goede work-out, een leuk boek en mooie muziek. Ik heb heel erg veel geleerd van mijn burn-out en geef ook graag tips over hoe je je werkende leven het beste in kan richten.
Onderweg kom ik vast nog nieuwe leuke onderwerpen tegen, en ik krijg ook graag suggesties van lezers. De achterliggende gedachte blijft: als ik ook maar één iemand bereik die zich door een artikel van mij beter voelt dan heb ik mijn doel bereikt.

In de jaren voor mijn burn-out heb ik een gigantische curve bal toegegooid gekregen, die heel leuk en waardevol maar ook heel erg slopend was. In 2011 koos ik voor een heftige salesbaan, om commerciëler te leren worden. Dat was heel leuk, maar als sales niet echt je ding is dan is het ook heel erg slopend.

Eind 2012 ging het mis met mijn gezondheid: ik kreeg hersenvliesontsteking. Daar moet je best een tijd van herstellen, en die tijd heb ik niet goed genoeg genomen. Gevolg was dat ik veel te snel weer wilde reïntegreren in mijn cold-calling - constant moeten focussen en praten - baan; dat ging niet goed en ik hield het niet vol.

Hierna kreeg ik gelukkig via via een gave baan aangeboden bij een start-up op de Zuidas. Een tof recruitment bedrijf, wel weer een sales-business, maar ik zou een ondersteunende rol gaan bekleden. Die rol was ontzettend gaaf om te doen, ik begon als office manager maar was geloof ik binnen een maand ook HR-, marketing-, finance- en IT-manager.
Het leuke aan een start-up: alles moet nog gedaan worden. Het niet-leuke aan een start-up: je moet het allemaal in je eentje doen en de resources om met goede systemen te werken zijn beperkt. In de drie jaar dat ik er werkte heb ik mijn ziel en zaligheid in het bedrijf gestopt. En uiteindelijk dus toch weer veel harder gewerkt dan ik eigenlijk aankon.
Iets waar meer en meer mensen zich helaas heel erg in kunnen vinden...

Na dus een aantal jaar veel te veel te hebben gevraagd van mijn lichaam stortte ik in: burn-out.

We weten inmiddels denk ik allemaal wel dat het een ware epidemie is geworden; jonge mensen die te veel ballen hoog proberen te houden en uiteindelijk instorten.
Het is een hele gekke gewaarwording als het jou ineens overkomt, want je voelt het niet echt aankomen, van het een op andere moment kon ik gewoon niks meer. Dan moet je dus echt denken aan het niet kunnen kiezen in de supermarkt, niet 'wat zal ik vanavond eten-kiezen', maar voor een vol schap staan en eigenlijk half begrijpen wat er voor je staat, duizend kleuren en pakjes zien en geen idee hebben wat je ermee aan moet.
Huilend bij de kassa staan omdat het meisje te snel scant en je de druk van de lange rij niet aankan, uitvallen tegen de vrouw bij het stoplicht die te hard praat, totaal verloren op straat staan omdat je gewoon niet kan bedenken wat de route naar huis is.

En dan heb ik het nog niet gehad over gewoon gedrag dat totaal niet meer gewoon is. Uitvallen tegen iedereen die in de buurt komt en iets aan je vraagt, continu chagrijnig, futloos op de bank hangen, je hele sociale leven aan de wilgen hangen en pak 'm beet zo'n 5 kilo aankomen die er vervolgens maar niet af willen.

Toen ik bij de bedrijfsarts kwam feliciteerde hij me: “Congratulations, you've reached rock bottom, vanaf hier kan het alleen maar beter worden!”
Daar heb ik me aan vastgehouden en met frisse moed ben ik de burn-out te lijf gegaan. Rust, een loopbaancoach en even terug naar de basis wat mijn lichaam betreft. En een blog! Terug naar de basis betekende voor mij realiseren wat ik het allerliefste wil bereiken in het leven: mensen inspireren, een positieve impact maken.

De Big Burn-out vond eind 2015 plaats. Inmiddels zijn we dus alweer even verder! En in de tussentijd heb ik een leven voor mezelf gecreëerd dat er totaal anders uitziet dan een paar jaar geleden.

Als je zo'n heftige burn-out hebt gehad dan zie je vanzelf wel in dat het anders moet. Ik kwam tot de conclusie dat ik niet meer wilde leven volgens de geldende normen. Oké, dat klink wel heel erg anarchistisch, maar wat ik bedoel is dat ik me niet meer wilde laten beïnvloeden door de vage kennissen, social media, wat anderen van me verwachten. Ik wil een leven leiden dat voor mij het beste is, waardoor ik kan uitblinken in wat ik goed doe, op een manier die het beste past bij wie ik ben.

Door alle blogs heen leer je me vast beter kennen. Je zal de katjes tegenkomen, Lucy en Monty, onze hond Lola en mijn lieve vriend Jan met wie ik samenwoon. Niet te vergeten mijn kleine meisje, Juliëtte, die in mei 2019 geboren is.
Ik hoop dat je gerechten op tafel zult zetten die je hier gevonden hebt, en kleine aanpassingen maakt in je dagelijks leven die je hier vond. Al met al hoop ik dat jij een van de mensen bent die zich een beetje beter zal voelen nadat je hier bent geweest.

Ik hoor ontzettend graag wat je van de website vindt, waar je meer over wilt lezen of gewoon een klein berichtje om te laten weten wie je bent. Don't be a stranger!