Zoals beloofd zou ik jullie op de hoogte houden van Ayla’s Enorme Avontuur. Een paar weken later is het dan ook tijd voor een update! Ik voel me meer en meer back to normal gaan, dus dat is heel fijn!
Er is gek genoeg in de afgelopen weken tegelijkertijd heel weinig en heel veel veranderd. Ik doe de hele dag niet zoveel, heb mezelf echt vrij gegeven voor een tijdje, dus daar gebeurt heel weinig. Althans, ik doe wel veel, maar weinig wereldschokkends.
Wat er wel is veranderd: ik! De laatste dagen merk ik echt dat ik langzaam maar zeker weer wat meer mezelf begin te worden. Door de dag heen ben ik een stuk vrolijker, doe ik weer gewoon de gekke dingen die ik vroeger-vroeger altijd deed. Beetje zingen op de fiets, beetje gek doen met de katten. Jan merkt ook al meteen op dat ik hartstikke vrolijk ben en vol met energie zit.
Maar meer nog dan als een leipo door het leven gaan, ga ik weer wat meer terug naar wie ik eigenlijk altijd wilde zijn: liefdevol, caring en vriendelijk.
Bitterness keeps you from flying, always stay humble and kindTim McGraw
Weg met de Zuidas-jas!
Wat ik het meeste merk is dat mijn kijk op de wereld positiever aan het worden is. De meeste mensen op de Zuidas zijn heel scherp, wat ook logisch is aangezien ze allemaal heel hard werken. Maar in mijn optiek gaat scherpheid in werk ook heel snel over in scherpheid tegen elkaar, tegen de rest van de wereld. Mensen zijn hard en sarcastisch naar elkaar en letten supergoed op ieder klein dingetje van elkaar waar ze elkaar mee kunnen ‘pakken’.
Wat ik nu merk is dat ik die visie nog vaak toepas. Een voorbeeld: van de week was ik lekker aan het wandelen en liep ik langs een meneer die onderweg was naar iets zakelijks. Hij had een slechtzittende spijkerbroek aan, een jasje wat te groot was en een relatief kleine stropdas. Het was al met al geen topcombi, vergeleken met de maatpakken die je op de Zuidas allemaal ziet.
Uit goede gewoonte dacht ik meteen allerlei lelijke dingen over zijn outfit. Gelukkig herkende ik dat het ik deed en kon ik er iets langer over nadenken. Eigenlijk is het juist heel leuk dat iemand die duidelijk niet thuis is in de wereld van strakke pakken zijn best doet om er netjes uit te zien. Waarschijnlijk hoeft hij dat normaal niet, en het is voor hem heel wat dat hij nu ergens heen moet waar hij een das om moet. Good for him!
Ik hoop dat ik dit soort gedachten vaker zal herkennen en dan kan omdraaien, ik weet zeker dat het maar een tijdje duurt voordat het dan uit mijn systeem verdwijnt.
Al met al dus belangrijke veranderingen! Ik zal jullie over een tijdje weer een update geven.
Herkennen jullie het: een bepaalde minste of gedachtegang die hoort bij een specifieke groep mensen of (werk-)plek? Hoe ga je er mee om?
Tekst die bij artikel past