Welkom, lieve Juliëtte!

Daar is ze dan! Onze lieve kleine meid. Juliëtte is op 10 mei 2019 geboren.

Al in november wisten we: het is een meisje. Meteen begonnen we na te denken over een mooie naam voor haar.
Jan en ik zaten gelukkig al op één lijn wat betreft namen die we mooi vinden. We neigen allebei naar wat klassiekere namen. Omdat we allebei zo'n korte naam hebben vinden we lange namen mooi. Het moest dan wel iets worden wat ook leuk klinkt in de afkorting ervan.
Daarnaast vond ik het fijn als de naam ook internationaal een beetje lekker bekt.

Jan heet niet zomaar Jan, zijn hele familie heet Jan of Jan-Willem, dat gaat al generaties zo. Daarnaast heet Jan niet alleen Jan, maar spellen zijn initialen J.A.N.
Zijn zusje heet Anna, dus dat dat haar tweede naam zou worden was ook al snel besloten.

Toen besloten we dat we de naam Juliëtte mooi vonden, extra leuk omdat ik op vakantie in Frankrijk zwanger ben geworden. Met de eerder besloten tweede naam Anna waren we ineens al een heel eind op weg: J.A.
Natuurlijk is het leuk om de traditie voort te zetten en zo besloten we haar nog een derde naam te geven met een n: Naomi. Niet alleen een prachtige naam, maar ook de naam van een dierbare vriendin van mij.

Juliëtte Anna Naomi, onze kleine J.A.N.

Officieel is ze op 10 mei geboren, maar voor mij voelt het een beetje als 9 mei. Ik heb er 24 uur over gedaan om haar hier te krijgen, het ging niet zonder slag of stoot.
De laatste paar uren zijn een beetje in een roes voorbij gegaan, zo was het ineens 02.58 uur in de nacht en was het dus 'in de vroege ochtend' van 10 mei.

Binnenkort zal ik haar hele geboorteverhaal online zetten. Ik ben nog bezig om het uit te werken!

Allereerst: alle clichés zijn waar. Ondanks dat de bevalling zwaar was zou ik het zo weer doen. Op het moment dat ze eruit kwam was ik alle ellende alweer vergeten!

De kraamweek vond ik daarentegen wel heel zwaar. Je lichaam is gebroken, je hormonen schieten alle kanten op, je bent ineens iemands moeder en je hebt geen idee wat je aan het doen bent. Damn!
Daarnaast had ik de pech dat ik na de kraamweek nog in het ziekenhuis heb gelegen. Op dag 8 kreeg ik ineens hele hoge koorts en moest ik een paar dagen met een infuus antibiotica doorbrengen. Deze onbekende infectie zat er waarschijnlijk al een paar dagen aan te komen waardoor ik me nóg slechter voelde.

Juliëtte doet het hartstikke goed, ze groeit als kool en is supersterk. Ik vind het echt ongelofelijk om te zien hoe snel zo'n hummeltje zich ontwikkelt.
Van tevoren had ik verwacht dat ze veel langer een onbestemd hompje baby zou zijn, maar ze is al vanaf het begin helemaal zichzelf; een mini-mensje. Ze is hartstikke vrolijk, heel wakker en alert. Soms dan ligt ze een beetje drukte te maken en dan blijkt dat ze gewoon even wil rondkijken, een rondje tuin bekijken bijvoorbeeld.

Waar wij ontzettend veel geluk mee hebben is dat ze een goede slaper is. Helemaal zelf heeft ze bedacht dat de nacht is bedoeld om te slapen.
Vanaf twee weken sliep ze door, zes uur per nacht, omdat we haar dan wakker moesten maken voor een voeding. Toen dat niet meer hoefde sliep ze meteen een uur of 8 a 9. Heer-lijk!