Vorig jaar was op 10 juni mijn laatste werkdag. Dit jaar ging ik op 22 mei weer aan de slag. Je kunt gerust wel stellen dat ik dus een jaar niet zoveel heb gedaan.
Voordat ik stopte werkte alweer 80%, dus ik dacht dat ik er na een paar weken uitrusten wel weer tegenaan kon. Het bleek me zwaarder te vallen dan gedacht. Er was niet echt een nieuwe baan in het vizier dus ik moest gaan netwerken. Voor het pad wat ik op wilde (binnenhuisarchitectuur) moest ik nog veel nieuwe skills aanleren, netwerken om de nieuwe mensen te leren kennen en gewoon heel veel kennis opdoen. Dat ging niet.
Logisch ook, je komt net uit een burn-out en hop, de lat ligt meteen weer dáár. Even een nieuw ambacht leren, brb.
Half augustus besefte ik me dat ik de fout in was gegaan en besloot het tot december rustig aan te doen en dan echt actief weer op zoek te gaan naar een nieuwe job. Wat ik toen nog niet wist, was dat we een nieuw huis zouden gaan kopen, we de nieuwe buurvrouw al via via bleken te kennen, dat zij een heel leuk bedrijfje heeft én iemand zocht om het team te versterken.
En dan maak je ineens weer lange dagen
Nouja, lang, lang, het zijn gewone werkdagen. We beginnen om 9 uur, hebben een vrij uitgebreid lunchritueel en zijn om half 6 klaar. Dat valt alles mee.
Het lunchritueel is heel fijn, mijn bazin houdt erg van koken en verzorgen en maakt dus iedere dag een heerlijke salade voor ons. We eten lekker in de tuin en hebben dus écht pauze; na het eten wandelen we vaak nog even met de hondjes.
Met zo’n pauze ben ik een stuk beter opgeladen dan toen ik mijn broodjes, die ik even snel bij de AH To Go haalde, nog achter mijn bureau op at om de drukke kantoorlunch te vermijden. Daarnaast was het ook zo’n lekker moment was om toch nog even in stilte wat werk te doen. En zo ga ik van slechte pauzes naar er echt even tussenuit zijn. Heel fijn!
Toch wel weer wennen!
Desalniettemin merk ik wel dat ik nog heel erg moet wennen. Om gewoon weer 3 of 4 dagen per week de hele dag actief te blijven en niet weg te dromen. Alleen al het feit dat ik de hele dag weer onder de mensen ben vind ik heel wat. We werken op een klein kantoortje, maar ik zit ook de hele dag aan de telefoon.
Eigenlijk ben ik na een dag of 2 al wel op en merk ik dat ik echt even moet rusten om de overige dagen nog wat waard te zijn. Gelukkig ben ik niet de enige met een nieuwe job en vind ik overal (h)erkenning dat het starten in een nieuwe baan gewoon veel energie kost. Of je nu weer gaat werken na een burn-out of je ‘gewoon’ een nieuwe baan hebt.
Aan het werk na een burn-out = werk ik wel hard genoeg?
Waar ik heel erg tegenaan loop is het gevoel dat ik niet hard genoeg werk. Voor mijn vorige baan werkte ik in de sales, wat ook doorbikkelen was, en in een hotel, dat gaat dag en nacht door en kent veel piekmomenten. Mijn vorige baan was dusdanig druk dat ik er met een burn-out uit klapte, dus dat zegt denk ik wel genoeg. In m’n eentje werk doen voor 3 en dan nog achter lopen.
Nu doe ik het normaal. Ik ben de hele dag bezig, op sommige momenten iets productiever dan andere. Om me heen zie ik dat dat normaal is. Geen mens kan de hele dag werkdag volledig gefocust bezig zijn. Aan het einde van de dag constateer ik tevreden dat ik de hele dag bezig ben geweest en de resultaten te zien zijn.
Desondanks bekruipt me vaak het gevoel dat ik niet hard genoeg werd. De woorden ‘nutteloos’ en ‘inefficiënt’ schieten dan door mijn hoofd en dan voel ik me heel schuldig dat ik niet harder werk.
Wat te doen met je valkuil?
Gelukkig werk ik op een fijn kantoor en kan ik dit gevoel gewoon uitspreken. Na de eerste grapjes (“Ja Ayla, neem anders ook even mijn werk over, dan doe je tenminste wat nuttigs”) wordt mij dan verzekerd dat dit is hoe het eigenlijk hoort en dan probeer ik dat gevoel van me af te laten vallen.
Ik ben dus heel blij dat ik deze stap heb gemaakt en heb gezocht naar een leuke werkgever, i.p.v. een leuke functie voorop te stellen. Als ik met dit gevoel in mijn achterhoofd bij een bedrijf terecht was gekomen waar ze er minder goed mee om konden gaan dan was ik waarschijnlijk heel snel weer in mijn oude werkmodus geschoten.
Wat die functie betreft is het gelukkig ook goedgekomen, dus ik zit goed!
Ik zal jullie op de hoogte houden van hoe het gaat. Want ik vind het na de eerste paar weken nog best lastig te zeggen of ik ‘gewoon’ moe ben of dat ik écht weer moet wennen aan werken na een burn-out.
Hoe ga jij op je werk om met je eigen valkuilen?
Deel dit artikel met iemand die ook weer aan het werk is na een burn-out
Comments 16
Wat knap! Echt super goed dat je weer aan de slag hebt kunnen gaan, mag je terecht trots op zijn. Het ‘niet hard genoeg werken’ herken ik wel. Ik heb afgelopen zomer ook een paar weken er tussenuit gelegen omdat ik tegen een burn-out aan zat, terwijl ik voor mijn gevoel niet eens zoveel deed. Ik dacht ‘ik werk toch helemaal niet full-time? Hoe kan ik nou op deze leeftijd al overspannen zijn?’. Turns out, dat kan dus wel. Ik had gelukkig genoeg aan een week of 4 en kon toen heel rustig opbouwen bij mijn werkgever met een uurtje per dag, wat echt een super samenwerking was. Ik heb het op die manier heel rustig kunnen opbouwen en werk nu zelfs meer dan voorheen, maar het voelt nog steeds alsof ik niet hard genoeg werk. Als ik nu na een ochtend werken naar huis ga en mijn collega’s/werkgevers moeten nog de hele middag, denk ik wel eens ‘goh, ben ik nou een aansteller?’. Gelukkig heb ik de allerliefste werkgevers en die bevestigen dat ik ook aan mezelf moet denken en dat genoeg ook genoeg is.
Ik kan me niet voorstellen hoe mijn situatie zou zijn geweest als ik het hele arbeidstraject weer bij een nieuwe baas had in moeten gaan net als jij, dus ik vind het echt een hele knappe prestatie! Denk aan jezelf en geef aan wat wel en niet lukt, dat is het enige wat ik kan zeggen <3
Saskia onlangs geplaatst…Sokken op zondag #2
Author
Wat een superlieve reactie Saskia! Fijn dat jij bij zo’n lieve werkgever zit die ook echt goed rekening houd met jou. Ik hoop dat jij ook dat gevoel kan blijven onderdrukken, want juist het ‘ben ik een aansteller-gevoel’ is zo gevaarlijk in het opbouwen. Toevallig heb ik vandaag een dagje heel weinig gedaan, en dat ook aangegeven. Paar dagen slecht geslapen en alles wat ik aanraakte veranderde in kak. Gezegd dat ik maar beter even geen belangrijke dingen kon doen en rustig aan wat kleine taakjes ging doen. Iedereen vond het prima, we hebben allemaal wel eens een off-day. Zo heerlijk om nu in zo’n situatie te zitten, zo totaal anders dan vroeger!
Je mag best trots zijn op jezelf hoor! Voor mensen die nergens last van hebben is het al zwaar om een nieuwe uitdaging aan te gaan en jij houdt het ook gewoon vol! Bij mij is het ook behoorlijk zwaar, na het werk veel pijn vanwege de whiplash. Maar ik ga niet bij de pakken neerzitten, ik ga er vanuit dat het vanzelf beter wordt. Zo lang het werk maar leuk is, dan heb ik het er voor over 😉 Veel succes meis!
Anne onlangs geplaatst…Werd haar eerste dans verpest, of werd het veel mooier?
Author
Dankjewel meis! Je hebt gelijk ook! Pas je wel op jezelf? Want je hebt helemaal gelijk, maar pijn is ook een waarschuwing dat je op jezelf moet letten. Fijn dat het bij jou ook zo leuk is 🙂
Oooh, wat heerlijk dat er daar zo goed voor je wordt gezorgd. Doe mij ook maar een baas die zulke lunches maakt. Mjam! Maar ik ben het absoluut met bovenstaande eens, wees trots! En we hoeven bovendien niet altijd bovenop alles te zitten. Accepteren dat je gewoon af en toe even uit het raam moet turen is het beste en heel erg ok ;-). Als jij aan jezelf merkt dat je even rust nodig hebt, dan is dat ook zo. Ik ben ook echt niet altijd even productief hoor. Maar als ik mijn werk aan het einde van de dag af heb, ben ik tevreden en kan ik met een leeg hoofd naar huis. Ik weet niet hoe het is om na een burn-out weer aan de slag te gaan, maar ik weet wel dat nieuw werk altijd supervermoeiend is. Al die nieuwe indrukken, ineens weer allerlei mensen om je heen…dat doet nogal wat. Komt vast helemaal goed!
Johanne onlangs geplaatst…8 x dit moet je doen om jouw dromen waar te maken
Author
Kijk, dat doet me dus goed om te horen! Ik heb jarenlang niet uit het raam gestaard, dus ik moet gewoon even wennen dat dat inderdaad af en toe oké is 🙂 Vandaag was ik echt even totaal niet productief, heb dat uitgesproken en toen was het ook oké. Iedereen weet dan dat het niet expres is, en gaf toe dat er nu eenmaal dagen tussen zitten die niet de beste zijn. Wat een opluchting gaf dat!
Ik ben zo trots op je! Trots hoe je het hebt aangepakt met je nieuwe werk en vooral trots op je dat je je grenzen aan geeft. Iedereen wil het in een keer goed doen maar als alles nu in een keer zou lukken, zou het leven toch super saai en niet uitdagend zijn? Meis, het wordt alleen maar beter. Ik ken je nog niet zo lang maar lang genoeg om te weten dat je je niet zomaar meer uit het veld laat slaan. Dikke kus
Author
<3 Dankjewel lieverd! Zo fijn om te horen! In alle hectiek vergeet ik nog wel eens trots te zijn op mezelf, dus ik vind het heel fijn dat jij dat in ieder geval bent op mij!
Echt super dat je terug aan het werk bent! Lijkt me ook heel fijn dat je zo’n plekje gevonden hebt. Niet te veel mensen. Een fijn team. En dat er wat op je gelet wordt. Vind het ook alleen maar logisch dat het vermoeiend is allemaal. Zo’n grote aanpassing weer. Denk dat je heel goed bezig bent Ayla! Goed voor jezelf blijven zorgen en dan komt het helemaal goed 🙂 Houd ons zeker op de hoogte hé!
Irene onlangs geplaatst…Ode aan mijn comfortzone
Author
Lief van je Irene! Zo’n hart onder mijn riem van lieve lezers doet in ieder geval vast wonderen!
Wat toevallig, ik ben op precies dezelfde dag met mijn nieuwe baan begonnen. Maar dat even terzijde, ik vind het namelijk ontzettend knap en stoer dat je weer aan het werk bent gegaan. Dat is toch een hele overgang! Ik merk ook hoeveel energie zo’n nieuwe baan eigenlijk slurpt. Het gevoel hebben jezelf te moeten bewijzen, maar ook lange dagen maken met andere mensen, nieuwe werkzaamheden uitvoeren… Het is allemaal bij elkaar niet niks. Logisch dat je daar moe van wordt! Het is al heel fijn om te horen dat je het naar je zin hebt en in een fijn team zit, waarin ze zelfs op een grappige manier met je perfectionisme weten om te gaan. Zet hem op, maar dat doe je zo te horen al heel erg, en zorg ook goed voor jezelf. Je mag ontzettend trots zijn op jezelf!
Romy onlangs geplaatst…4 tips voor iets minder perfectionisme
Author
Dankjewel lieve Romy! Jij bent een van de mensen naar wie ik spiegel, maar dat weet je vast al! Dat jij ook zegt dat het energie kost scheelt voor mij al zoveel. Het gevoel niet alleen en/of gek te zijn, maar dat het voor iedereen in een nieuwe job zwaar is.
Wat knap dat je hier zo open over durft te praten. Ik kan me goed voorstellen dat het enorm wennen is. Het is ook niet niks om zomaar te duiken in een nieuwe baan of meerdere uren. Van wat ik lees werk je al ontzettend hard en meer dan je best kan je niet doen. Ik hoop dat je een beetje rust vind (en tevredenheid).
Claire onlangs geplaatst…Update: afstuderen, grotemensenbaan en blogplannen
Wat goed dat je de stap naar een nieuwe baan hebt gezet en dat je zo op je plek bent. Wel ontzettend herkenbaar wat je schrijft. Ik vond het heel erg moeilijk om mijn draai weer te vinden. Weliswaar stapte ik weer zo mijn oude baan in en waren mijn eigen verwachtingen wellicht te hoog. Heerlijk in ieder geval om te lezen dat je je draai hebt gevonden en dat je ook de ruimte krijgt van je werkgever. Dat scheelt gewoon een hoop.
marije onlangs geplaatst…Weekly Picture Wednesday: Week 24 – 2017
Hi Ayla,
Super fijn dit stukje en zou nog wel meer willen lezen over hoe het je afgaat in je nieuwe baan. Ik ben zelf, naar zo goed als een jaar, net weer gestart voor 32uur in een nieuwe baan. Het gekke is dat ik niet extreem moe ben, maar wel een aantal keren per dag dicht tegen mijn grens aan kom. M’n energie is dan echt even laag en ik kan dan even niets hebben, soort van overprikkeling. Herkenbaar voor iemand? Neemt dit af?
Lief Nina
Oh en gefeliciteerd met je ‘nieuwe’ blog, ziet er echt mooi uit!