Het laatste artikel wat ik schreef over werken na een burn-out is alweer even geleden.
Wat zeg ik, alweer een half jaar geleden. Niet losstaand hiervan is het ook alweer even geleden dat ik überhaupt een blogpost schreef.
Ik wilde meer verdieping in mijn blog, in plaats van alleen maar een soort online dagboek. En jawohl: daarmee legde ik de lat weer lekker hoog voor mezelf. Met als gevolg... *crickets*
Werken na een burn-out
Wat een burn-out zo geinig doet is je langzaam, stukje bij beetje, afschaven. Totdat er een hoopje ellende overblijft. Ik vond het dan ook heel moeilijk om nu tijdens het werken mijn grenzen te stellen voor mezelf.
Heb ik hard gewerkt en ben ik daardoor moe? Of had ik gewoon slecht geslapen? Waarom ben ik zó prikkelbaar, is er iets mis? Maagpijn, verkeerd gegeten of spanning?
Omdat je eenmaal een burn-out hebt gehad sta je op scherp om symptomen te herkennen en jezelf te behoeden voor een terugval. Ik vond mezelf bij tijden een hypochonder op het gebied van burn-out.
Rust, reinheid en regelmaat
Wat ik echter al gauw merkte was dat ik na half 4 's middags niet heel veel meer waard was. Na mijn vorige blog vroeg lezeres Nina of ik het herkende om meerdere keren per dag een soort overprikkeld te raken. Nou, dat herkende ik zeker! Het was bij mij zelfs zo dat dat gevoel op bleef lopen en dat er na half 4 weinig werk uit mijn handen kwam. Ik kon me simpelweg niet meer concentreren en me niet meer afsluiten voor de geluiden om me heen.
Het 3 om 4 schema zat me ook meer in de weg dan dat het me hielp. 's Avonds kwam ik zo uitgeput thuis dat ik niets meer kon. Op de dagen dat ik vrij was moest ik nog veel bijkomen van het werken, en de huishoudelijke taken oppakken waar ik op werkdagen geen puf meer voor had. Niet echt fijne vrije dagen dus.
In overleg met mijn werk ben ik toen 5 keer 6 uur gaan werken. Om half 4 weg, niet op mijn tandvlees, maar precies op het goede moment om te stoppen voordat ik te moe werd.
Het hielp mij enorm dat ik toen weer een ononderbroken schema had. In combinatie met niet elke dag tot het gaatje gaan knapte ik er snel van op.
Wat een burn-out zo geinig doet is je langzaam, stukje bij beetje, afschaven. Totdat er een hoopje ellende overblijft.
Schrijf je nou in de verleden tijd of niet?!
Ondanks mijn nieuwe schema viel het werken na een burn-out me heel erg zwaar. Het werk wat ik deed droeg daar niet aan bij. Het was anders dan ik van tevoren had verwacht en paste niet bij me. Ik moest veel bellen en dat kostte me bakken met energie.
Wat ik totaal niet had zien aankomen was dat het werken an sich me zo zwaar zou vallen. Los van de werkzaamheden vond ik het steeds moeilijker worden om naar kantoor te gaan.
Er is zoveel geluid, je moet met je collega's praten en kan je moeilijk afzonderen. Op dit gebied begon het afschaven zijn tol te eisen. Sneller helemaal overprikkeld, 's avonds wilde ik echt alleen nog maar in een donkere kamer zitten in stilte, ik kon me niet genoeg opladen voor de volgende dag.
Al met al voelde ik me er steeds slechter bij. Het werk wat ik al lastig vond werd hierdoor steeds moeilijker en ik merkte dat ik nu echt weer aan het afschuiven was richting burn-out-achtige taferelen. Eind december liep mijn contract af, en dat hebben we dus maar zo gelaten.
Kan ik na mijn burn-out nooit meer werken?
*Enter drama-queen, stage right*
Dit is uiteraard wel door me heen gegaan. Want ik werkte op een heel gemoedelijk, klein kantoortje. Met allemaal lieve vrouwen om mee heen en een lage werkdruk. Als ik dat al niet aankan, kan ik dan ooit nog werken na mijn burn-out?
Het antwoord is natuurlijk "Ja!", alleen moet ik daarbij nóg meer uit gaan van mijn eigen lichaam en grenzen. Ik heb het afgelopen jaar weer meer geleerd over mijn lichaam en hoe mijn hoofd werkt.
Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat het werken op een kantoor voor mij op dit moment niet tot de mogelijkheden behoort. Maar vanuit huis, als ik rustig en ongestuurd werk, kan ik bergen verzetten.
Heb jij ervaring met werken na een burn-out? Hoe is het bij jou gegaan?
Deel met iemand anders die weer gaat werken na een burn-out
Comments 3
Ik heb twee weken geleden mijn ontslag gegeven omdat ik mijn werk niet graag meer deed en eigenlijk had ik het al iets te ver laten komen. Ik voelde aan alles aan mijn lichaam dat het echt niet oké meer was. Mijn werkdruk was ook totaal niet hoog, ik kon mijn tijd ongeveer wel zelf indelen binnen mijn vaste uren, maar dat maakt geen drol uit als je werk zelf niet leuk meer is. Vandaag was m’n laatste voormiddag en ik ben zooo blij. Ik noem het zeker geen burn out, maar misschien eerder wat overspannen ofzo. Maar ik kan me denk ik wel inbeelden hoe het voor jou was. Ben blij voor jou dat je nu een soort van voor jou werkend ritme hebt gevonden. Ik ga nu de rest van de week in m’n uppie chillen aan zee en dan nieuw werk zoeken.
Wat goed dat je hier aandacht aan besteedt! Ik kan me voorstellen dat het zeker nog wel een tijdje een valkuil blijft om te veel hooi op je vork te nemen. Ik vind het al supergoed dat je je meer bewust bent geworden van wat jou wel en niet goed ligt (zoals je eerdere werktijden). Dat is al heel wat waard en ook een goede manier om te voorkomen dat je weer een burn-out krijgt. Ik ben heel benieuwd naar je volgende blogpost, maar ben in ieder geval supertrots op je op de stappen die je hebt gezet.
Ah wat grappig dat je mijn reactie hebt gebruikt :). Maar goed van je hoor Ayla. Knap dat je het hebt aangegeven en ook goed dag je de keuze hebt gemaakt dat je dat werk niet meer meer zag zitten. Ikzelf ben nu sinds mijn reactie ook een aantal maandjes aan het werk en ik merk wel vooruitgang. Alhoewel het zeker niet van een leiendakje gaat en echt moeilijke dagen er tussen heb, merk ik wel die stapjes vooruit en heb ik dus hoop. Ik heb ook bewust voor een rustig kantoor gekozen en een baan waar ik niet zoveel hoef te bellen. Want je hebt gelijk, dat kost zoveel energie. Op een slechte dag trek ik dat amper.
Ben benieuwd wat je nu gaat doen!