Tijd voor weer de volgende update van Ayla’s Grote Avontuur! Ik ben inmiddels iets langer dan een maand niet meer aan het werk, en ben erachter gekomen dat ik mezelf een beetje opnieuw moet uitvinden, daarnaast is de Netflix-valkuil echt stukken groter dan ik had verwacht!
You are what you do
Waar ik achter ben gekomen na een paar weken niet werken, is dat je met het werk ook een groot deel van je identiteit bepaalt (Iedereen mag nu even collectief ‘ja duuhh’ tegen me zeggen).
Je besteedt toch zo’n 80% van je tijd op je werk en als die 80% er dan niet meer is, dan moet je echt even helemaal zelf gaan bepalen hoe je dat deel van je tijd dan indeelt.
De afgelopen jaren ben ik in die tijd namelijk dat gestreste meisje van de administratie geweest, iets wat ook doordreunde in mijn privéleven.
Nu hoef ik niet meer gestrest te zijn, hoef ik geen admin meer te doen, hoef ik niet meer op tijd op kantoor te zijn en ook geen kleding aan die ik liever niet aan wil. Dat geeft een hele hoop keuzemogelijkheden om jezelf opnieuw uit te vinden. Sinds een week of twee heb ik door dat ik nu zelf mag bepalen wanneer ik mijn lunch eet, en denk ik niet om half 1 stipt: ha fijn!
Met het voorbereiden van mijn verjaardag schoot ik even in de stress en zag ik heel duidelijk voor me hoe ik precies tegen Jan zou uitvallen, hoe gestrest ik tegen hem zou doen; en daardoor kon ik besluiten dat niét te doen en (enigszins) kalm te blijven.
You are what you do, not what you say you’ll do.C.G. Jung
Wie ben ik?
Het is heerlijk om dit allemaal uit te vinden. Afgelopen week ben ik vooral Netflix geweest, ben ik lui-op-de-bank-hangen geweest en ben ik geniet-van-deze-3-dagen-zomer geweest. En hoewel dat leuk is voor een weekje, is dat toch niet als wie ik me zou willen voorstellen aan een onbekende. Op dit moment voel ik me vooral huisvrouw van Jan, wat een prima gevoel is omdat ik graag voor hem zorg, maar ik merk wel dat het intellectueel zo zijn uitdagingen mist.
Het gekke is ook dat ik wel weet wie ik wil zijn, ik wil graag projectbeheer doen, liefst in de architectuur. Maar dat ben ik nu nog niet, en je kan je niet vasthouden aan een identiteit die je nog aan het vormen bent.
Misschien ben ik dan nu tijdelijk huisvrouw, die haar nieuwe weg aan het inslaan is. Dat klinkt me wel goed en logisch in de oren.
Het houdt me op de straat
Om ervoor te zorgen dat ik niet voor altijd lui-op-de-bank-hangen-met-Netflix blijf, heb ik mijn to-do boekje. Ik heb een soort agenda gemaakt met daarin voor iedere dag een aantal taken die ik wil voldoen. Daar staat alles op, van blogposts schrijven tot de wc schoonmaken, de kleinste gekste klusjes staan erop.
Het geeft me een doel op een dag, en als ik dus inderdaad in het zwarte gat van internet dreig te verdwijnen, dan houdt deze to-do me eruit. Ik moet wel de balans nog vinden tussen mijn to-do en ook gewoon uitrusten, waar deze periode ook voor is. Omdat ik die balans vorige week kwijt was en veel te veel had, heb ik deze week mijn boekje leeg gelaten, met alle gevolgen van dien.
Het mooie aan mijn boekje en deze ontdekkingstocht is dat ik voor volgende week vast in kan plannen wie ik dan wil zijn. En als ik dat maar vaak genoeg uitprobeer dan ontstaat er vast een patroon.
Heb jij wel eens zo’n periode van stilstaan en evalueren gedaan? En zo ja, kwam er iets anders uit dan je verwacht had, of was het voor jou al heel duidelijk wie je was?
Laat een ander ook eens nadenken!