Review: The power of habit

Een tijdje geleden gaf ik een gouden tip om je doelen nu écht te bereiken, dat heb ik natuurlijk niet zomaar uit mijn duim zitten zuigen, dat heb ik gebaseerd op dit boek!
Charles Duhigg gaat in dit boek uitgebreid in op gewoontes, hoe gewoontes werken in je brein, hoe ze worden ingezet voor marketing doeleinden en natuurlijk ook: hoe je ze kunt verbreken.

Wat zijn gewoontes nu precies? Denk aan tandenpoetsen; maak jij je tandenborstel nat voor het poetsen? En doe je dat dan voor of nadat je de tandpasta erop hebt gedaan? En begin je links of rechts in je mond, of misschien bij je voortanden? Als je regelmatig je tanden poetst (ga ik dan maar even vanuit…) dan zijn dit dingen die je nu tijdens het lezen waarschijnlijk niet weet, maar die als je straks je tanden poetst heel duidelijk zijn, je hoeft er niet over na te denken. Dat is een gewoonte.
Je hersenen maken graag gewoontes aan om energie te besparen en op andere dingen te focussen.

Een gewoonte is volgens Duhigg opgebouwd uit 3 stappen. Er is een cue, die de start van de gewoonte triggert, vervolgens komt de routine van de gewoonte, en tot slot heb je een reward die het de moeite waard maakt om de hele routine te volgen.
De intro van het boek gaat vrij uitgebreid in op het wetenschappelijke en commerciële gedeelte hierachter. De meeste reclames die wij zien zijn gebaseerd op een routine. Ga maar na: een tandpasta reclame (om maar even bij het onderwerp te blijven) showt bijna altijd een blij iemand die met zijn tong tevreden over zijn tanden gaat, of iemand die zijn blinkend witte tanden lachend laat zien: rewards die je krijgt van tandenpoetsen. Als je dat ziet dan wil je het vieze laagje van je tanden poetsen, dat is de reward die je krijgt en waardoor je dus het product en de routine nodig hebt.
Vertaal dat maar eens naar het lekkere gevoel wat je krijgt van een stuk chocolade na het eten bijvoorbeeld. Als ik heb gegeten dan snak ik ontzettend naar iets zoets. Het eten is mijn cue geworden om de routine te starten die mij iets zoets brengt en de reward is heerlijk zoet en suikerig.

Ik bijt al jaren ontzettend op mijn nagels, echt een gewoonte die ik graag af wilde leren. In het boek werd deze toevallig gebruikt als voorbeeld, dus dat was voor mij mooi meegenomen.
Zo kwam ik erachter dat de cue voor mij om te gaan nagelbijten is dat mijn kaken gespannen zijn, een typische uiting van stress/concentratie bij mij. Om die gespannenheid te verminderen wil ik iets in mijn mond stoppen, en dan zijn mijn nagels dus de klos. Zodra je van jezelf leert wat precies jouw trigger is dan kan je die leren herkennen en zo dus de hele routine voorkomen. Duhigg geeft aan dat je dan zelfs naar de reward kan skippen. Ik doe dus tegenwoordig een ontspanningsoefening, en terwijl ik dit schrijf heb ik een pen in mijn mond. Ohja, mijn lange nagels klikken ook op het toetsenbord. Hoera!

In het boek geeft Duhigg aan dat gedragsveranderingen gezien kunnen worden als ‘small wins’. Iedere keer dat ik geen toetje neem na het eten is een small win. En de ene small win leidt tot de volgende. Omdat ik namelijk gisteren zo netjes geen toetje heb genomen zou het nu wel erg zonde zijn als ik dat ene koekje bij de Starbucks wel neem, volgende small win. Voor je het ben je een paar kilo kwijt en veranderd in iemand die gezond eet en nee kan zeggen tegen hapjes op een feestje. Dit noemt Duhigg het veranderen van keystone habits, en ik heb inmiddels ontdekt dat het inderdaad zo werkt. (Maar als je me uitnodigt op je feestje zou ik toch wat extra hapjes neerzetten 😉 )

Hoe meer je je wilskracht traint, hoe beter je hem kan gebruiken. Dat is waarom het volgens Duhigg goed is om kinderen al op jonge leeftijd op pianoles te zetten, of om een sport te doen. Als je al op jonge leeftijd de discipline leert van elke dag moeten oefenen voor je piano, of een paar keer per week naar training gaan, dan kan je op latere leeftijd veel beter je gewoontes onder controle houden dan kinderen die dit niet doen.
Wat er wel bij gezegd moet worden: je kan je wilskracht ook opgebruiken. Als jij dus de hele dag op werk moet vechten met je collega’s om het werk enigszins goed te laten verlopen, of je werkt in een taartjeswinkel, dan is het op een goed moment gedaan met je wilskracht. En als je dan nog met honger naar de supermarkt gaat… We kennen het allemaal wel, denk ik zo.

Al met al vond ik het een onwijs leuk boek. Je krijgt een gigantische load met achtergrondinformatie, soms een beetje veel van het goede. Maar wat ik er van heb opgestoken is absoluut de moeite waard. Alleen al het begrijpen van hoe je hersenen omgaan met dagelijkse dingen, routine en dus gewoontes was heel interessant. Zeker als je wilt stoppen met roken, een paar kilo kwijt wilt of nu echt vaker naar de sportschool wilt gaan dan is dit boek een aanrader om te lezen!

Welke gewoonte zou jij graag willen lozen? En denk je dat het zo gemakkelijk gaat als hierboven beschreven?