De laatste tijd ben ik erg bezig met het vinden van een nieuwe balans in mijn leven. Mijn nieuwe werk, het grote huis, de tuin waar veel aan moet (ahum) gebeuren en een goedlopende blog goedlopend houden. Het verschil tussen moeten en willen speelt dan ook een grote rol in mijn leven momenteel.
Ik ben zo iemand die erg allergisch is voor het woord ‘moeten’. Als iemand mij een tip geeft en zegt ‘Je moet echt even *voeg hier random advies in*’ dan ben ik zo’n persoon die reageert met ‘Ik moet helemaal niets!’. Ik haaaat het als mensen dit doen, ik haat mijn eigen reactie overigens ook. Alsof die mensen erop gaan toezien dat ik het ook écht uitvoer!?
Waar komt je motivatie vandaan?
Het heeft vooral te maken met de plek waar je motivatie vandaan komt. Als je moeder je vroeger instrueerde je kamer op te ruimen, dan was het een stuk minder leuk om te doen dan wanneer je zelf in een opruimbui was en je de boel aan kant maakte.
In je kindertijd is het verschil tussen moeten en willen vaak veel duidelijker. Immers, je wil gewoon heel veel leuke dingen en soms moet je dingen doen van volwassen. No fun at all. Alle volwassenen zijn stom en ik wil niet groot worden.
Naar mate je tóch volwassen wordt sluipen ze er steeds meer in: de moetjes die je worden opgelegd en die je maar gewoon gelaten accepteert.
Je kan immers wel tegen de Belastingdienst zeggen dat je geen belasting wílt betalen, maar uiteindelijk vinden ze je heus wel.
Als je het voor je gevoel te druk hebt, van de ene plek naar de andere rent en jezelf betrapt op de gedachte ‘kon ik maar gewoon even iets voor mezelf doen’, dan zou je over de plek van je motivatie na kunnen denken. Is dit iets wat je zelf wilt doen, of is het je opgelegd omdat het als sociaal, normaal of ‘het moet nou eenmaal’ wordt gezien?
Nobody asked you, Annelies!
Een collega kwam laatst met het briljante idee om je inner critic een naam te geven. Op het moment dat je jezelf betrapt op allerlei neerbuigende commentaren zoals “Ja, dit kan ik ook gewoon niet”, “Ik ben hier niet slank/mooi/whatever genoeg voor” of iets in die trant, dan antwoord je je eigen stemmetje alsof je het tegen een persoon doet. Mijn inner critic heet Annelies en heeft echt zo’n zeurderig stemmetje (Sorry voor alle Anneliezen).
Dus zodra ik denk “Ja jemig, waarom laten ze mij dit ook doen, ik ben hier hartstikke slecht in” dan zeg ik er achteraan: “Ja, bedankt voor je commentaar Annelies, ik zal het eerst wel even proberen en dan zullen we nog wel zien of het lukt of niet.” Ideaal. Door zo een afstand te nemen van je kritische stemmetje zie je veel sneller in hoe hard je vaak bent tegen jezelf.
Annelies is nu meer in mijn leven, omdat ik haar op allerlei momenten tegenkom. (Ideale methode om een gespleten persoonlijkheid te ontwikkelen 😉 ) Als ik mezelf betrap op moet-gedachtes dan richt ik me tot Annelies. “Nee Annelies, ik moét helemaal niet vandaag de garage opruimen, dat wil ik graag doen als ik tijd overhoud.” En zo staan mijn prioriteiten veel duidelijker voor me dan wanneer ik mijn gedachtes me ongemerkt laat opjagen.
Het verschil tussen moeten en willen in de praktijk
Dit alles is leuk bedacht, maar ondertussen loop ik vaak tegen de praktische kant aan. Ik zeg dan tegen Annelies dat ik helemaal vandaag het huishouden niet moet doen als ik dat niet wil, maar het huis maakt zichzelf niet schoon en ik wíl toch ook echt graag een vers bedje vanavond. En zo zie ik vaker dat er geen verschil tussen moeten en willen is, maar dat ze elkaar erg overlappen. Hoe ik het doe:
Als ik iets moet van Annelies dan doe ik het lekker niet. Lekker puh. En dat houd ik een paar dagen vol. Dat betekent in de praktijk dat ik het huishouden automatisch wel doe, omdat ik er op die manier achter kom dat het me mateloos irriteert als er niet gestofzuigd is en ik liever 5 minuten de stofzuiger pak dan me irriteer. Klein voorbeeldje maar.
Moet ik dan toch niet heel erg veel?
Waar je het beter aan merkt: het is hier de laatste tijd een stuk rustiger. Drie keer in de week posten heb ik al een tijd niet gedaan. Ik moét dat namelijk wel doen van Annelies, maar ik heb haar even afgehouden. En dan merk ik vanzelf dat het begint te knagen; het is namelijk niet iets wat ik moét doen, het is iets wat ik wíl doen. Wanneer ik het niet doe dan mis ik het. Simple as that. Dus plan ik nu meer tijd in voor m’n blog, want dat wil ik graag 🙂
Andersom geldt het voor sporten. Ik moest dit maar weer opstarten van mezelf. Sporten is nou eenmaal goed voor je, je valt ervan af, etc. Maar eigenlijk wil ik helemaal niet sporten, Annelies. Dus als jij nou even je bek houdt over hoe goed het voor me is… In de praktijk merk ik dat ik vanzelf ga bewegen als ik daar behoefte aan heb. Een lang stuk fietsen, een flinke wandeling en yoga als ik thuiskom uit werk. Want dat is wat ik wil, waar ik behoefte aan heb. Ik wil geen hiit doen, ik wil geen krachttraining en ik wil al helemaal niet hardlopen. Zo, ben ik daar ook weer vanaf.
Voor mij helpt deze aanpak enorm. Door nee te zeggen tegen mezelf kom ik er veel duidelijker achter wat ik wil en wat ik moet. Welke motivatie komt echt vanuit mezelf en welke is me opgelegd van buitenaf. Dit scheelt echt heel veel in het dagelijks leven!
Praat jij wel eens terug tegen je innerlijk jij? En wat zou de naam zijn die je haar/hem geeft?
Dit artikel moét je echt met iemand delen!
Misschien vind je dit ook interessant om te lezen:
Comments 17
Ik praat niet bewust met mijn innerlijke ik en hij/zij heeft ook geen naam.. Het lijkt me wel goed voor de bewustwording. Zo merk je pas echt hoe vaak je negatief bent over jezelf of hoe vaak je dingen moet. Volgens mij ben ik nog wel tevreden over de balans in mijn leven.
Shirley onlangs geplaatst…24x doen in Jordanië
Author
Ja, dat is het ‘m echt hoor! Nu ik haar een naam heb gegeven merk ik pas hoe vaak ze dingen zegt! Fijn dat bij jou de balans goed is, dat is een heerlijk gevoel 🙂
Wat grappig dat je je innerlijke criticus een naam hebt gegeven. Volgens mij ga je er dan meteen anders tegen aan kijken. Tijdens mij revalidatie traject was de standaard reactie ” ik moet niets” en dat denk ik zelf nog steeds wel eens maar meer als andere mensen komen met ” je moet echt”. Terwijl ik ondertussen wel heel veel van mijzelf moet.
Krijg weer helemaal nieuwe inzichten van je blog om mee aan de slag te gaan. Thx!
marije onlangs geplaatst…Summer Books: Review Seringenmeisjes – Martha Hall Kelly
Author
Oh wat fijn om te horen!! Deze reactie zorgt voor een grote glimlach op m’n gezicht, die inspiratie, daar doe ik het voor! Eigenlijk is het ook gek he, dat anderen zoiets niet zouden mogen maar dat je het zelf de hele dag door doet. Hoop dat er weer wat ‘moetjes’ af gaan bij jou nu!
Toevallig, ik ben hier de laatste tijd ook heel veel mee bezig. Ik zeg aaaaltijd moet, maar heel vaak is het eigenlijk wil. Misschien is het inderdaad mijn inner critic die vindt dat ik dingen moet. Ik denk dat ik haar Laura zou noemen, dat is een gevoelsdingetje. Haha. Ik probeer de laatste tijd wel een balans te vinden tussen wat ik echt moet en wat ik wil. Maar dat is soms nog best lastig. Ik denk dat het er uiteindelijk op neerkomt dat ik inderdaad veel wil, maar helemaal niet moet. En als iets een moet wordt, dan heb ik het precies hetzelfde als jij: ik moet helemaal niets! En dan distantieer ik mezelf er misschien nog wel meer van. Ik denk dat ik ook moet leren nee te zeggen tegen mezelf. Kijken wat het doet!
Johanne onlangs geplaatst…Hoe je NIET moet omgaan met stress
Author
Beste Laura, zou je Johanne alsjeblieft even met rust willen laten?! Ze probeert een balans te vinden en jij helpt dus helemaal niet mee, met je ‘gemoed’. Dankjewel!
Wat een geniale manier om met je innerlijke zeurstem om te gaan! Ik moest lachen want de naam Annelies associeer ik met een enorme zeikerd. Goed gekozen dus 😉
Ik maak altijd to-do lijstjes en ik erger me er vervolgens aan als ik niks heb afgestreept op mijn vrije dag. Of niet genoeg. Maar ik ben de laatste tijd aan het proberen om dat los te laten, en ook meer tijd te besteden aan dingen die ik zelf echt leuk vind om te doen, ipv al die ‘moetjes’ afstrepen van mijn lijstje.
Karin onlangs geplaatst…Tutorial: broekspijpen versmallen
Author
Ja! Wat goed dat je dat herkent! Te weinig gedaan hebben is inderdaad ook een vorm van moeten, alsof er iemand naar jou toe zou komen en zou zeggen ‘Karin, je hebt echt te weinig gedaan vandaag hoor! Dit kan echt niet!’ Hoop dat het je goed lukt om het los te laten en leuke dingen te doen!
Je liet laatst al de naam Annelies vallen in een reactie op mijn blog en toen vond ik het al zo’n geniaal idee. Ik worstel, vooral sinds ik werk, heel erg met alles wat ik eigenlijk ‘moet’ doen. Of nou ja, vaak weet ik dan niet of ik het wil of dat het echt moet. Ik ga ook eens proberen om mijn innerlijke criticus op deze manier eens van een afstandje te bekijken en de mond te snoeren. Als de motivatie vanuit mezelf komt, voelt het minder als iets wat moet en zakt mijn stressgevoel van ‘dit moet ik nog allemaal doen na werk’ misschien ook een beetje. Bedankt voor het fijne artikel 🙂
Romy onlangs geplaatst…Zo ziet mijn ochtendroutine eruit!
Author
Haha ja! Annelies komt vaak naar voren de laatste tijd 😉 Hoop dat je wat een de tips hebt!
Mijn innerlijke stem zou Henk heten en klinken als een vrouw die al jaren zware shag rookt. Dan heb ik tenminste nog een beetje lol als me dingen worden opgedragen door mijn innerlijke stem hahaha. Ik ben ook best streng tegen Henk, want ik heb gewoon niet de energie om alle dingen te doen die ik van Henk zou moeten doen. Alleen had ik het beestje nog geen naam gegeven, dank voor het opvrolijken van mijn dag!
Anne onlangs geplaatst…6 Redenen waarom jij bruidsmeisjes nodig hebt op je bruiloft
Author
Hahahaha Anne! Wat geniaal! Ik begrijp precies wat/wie je bedoelt! Nog een leuk accentje erbij, of dat niet?!
Het woord ‘moeten’ vind ik ook steeds vervelender worden. Bléh. Ik mag.
Author
Precies! Ik mag, ik wil, ik kan! Stukken beter dan dat stomme moeten 🙂
Het woord ‘moeten’ zou verboden ‘moeten’ worden!!! Hier daar heb je hem weer!!! ??
Je bent serieus echt goed bezig en dat maakt je allen maar sterker en zelfbewuster. Ik moest stiekem wel lachen om Annelies. Wat een kutwijf is dat!? Ik heb af en toe ook zo’n irritant mens op m’n schouder zitten, die dan tegen me zegt dat ik ergens niet goed in ben. En dan zeg ik: niet luister en doe even normaal Anet, je kan dit wel en anders leer je het maar!!
Author
Precies! Ga de strijd aan! Klakkeloos aanhoren wat je stemmetje zegt kan zo moedeloos zijn. Gelukkig weten we inmiddels dat jij alles kan, dus houdt ze voorlopige sowieso haar mond maar even!
Ik lees dit nu pas. Maar wat een geweldig idee! Ik ga zometeen ook even een naam bedenken voor m’n stemmetje :p haha. Ik krijg ook de rillingen als mensen zeggen dat ik iets moet doen. Dan ben ik net extra geneigd om het niet te doen :p maar ik betrap mezelf er dan gelijk ook op dat ik dat soms ook doe.