Eén van de dingen waar ik mij tijdens mijn burn-out enorm over verbaasd heb is het gebrek aan info wat ik van de huisarts kreeg. Ik kreeg een pot slaappillen mee en het advies om maar eens flink uit te rusten. Oké. Dit voelde voor mij net als de klap op mijn schouder die ik kreeg van mijn baas, waarbij hij zei 'Nou, je ziet er anders helemaal niet ziek uit!'

Het is vast vriendelijk bedoeld, maar in de praktijk heb je er erg weinig aan.

Pas 1,5 jaar na de start van mijn burn-out kwam ik terecht bij mijn mesoloog. Van haar leerde ik dat er bijnieren bestaan en dat deze een vrij cruciale functie hebben in je lichaam. En dat zij het zwaar te verduren krijgen tijdens een burn-out.

Je bijnieren vind je bij je nieren (shocking!); ze liggen er als een soort hoedje bovenop.

Hun taak is het aanmaken van hormonen. Hierbij kan je denken aan oestrogeen, maar vooral aan hormonen die invloed hebben op je gemoedstoestand.

Je bijnieren maken (nor-)adrenaline aan, en zorgen daarmee voor jouw reactie op stress. Daarnaast maken ze ook cortisol aan; wat weer reageert op stress.

Je ziet dus al dat de functie van je bijnieren erg belangrijk is in relatie tot stress.

Om het verhaal enigzins leesbaar te houden gooi ik adrenaline en noradrenaline even op 1 hoop.

(Nor-)Adrenaline is verantwoordelijk voor jouw vecht- of vluchtreactie in een stressvolle situatie. Je hartslag verhoogt, je bloeddruk stijgt, je admehaling versnelt en je spieren staan strakker aangespannen. Handig, als je in het bos loopt en een sabeltandtijger tegenkomt. Minder handig als dit de reactie is op de mail van een boze klant.

Nog iets leuks wat (nor-)adrenaline doet: het zorgt dat er glucose vrijkomt, en dat dat gemakkelijk naar je cellen getransporteerd wordt. Heel fijn als je inderdaad vecht of vlucht, want dan kan je deze energie verbranden. Als je gewoon op je kantoorstoel blijft zitten slaat je lichaam dit weer op.
In combinatie met de spijsvertering die even on hold wordt gezet door (nor-)adrenaline betekent dit gemakkelijk een paar extra kilo erbij.

Waar adrenaline is bedoeld voor de korte termijn, wordt cortisol door je lichaam aangemaakt voor de langere termijn. Het wordt aangemaakt wanneer er adrenaline vrijkomt, en zet de gevolgen daar voort.

Wederom: als je in een gevecht verstrikt raakte  met een andere grot om wie de mammoeten mocht jagen was dit erg handig. Want je kan met cortisol niet alleen het gevecht aan, je hebt daarna ook nog energie om weg te rennen en je hachje te redden als je het dreigde te verliezen.

Bij de meeste mensen is bovenstaande niet het geval. Je hebt gewoon de hele tijd stress op je werk bijvoorbeeld, niet per se levensbedreigend. Maar hierdoor blijf je wel cortisol aanmaken, en blijft je lichaam continue in staat van opperste paraatheid.

Gevolg? Voor een langere periode heb je een verhoogde hartslag, bloeddruk en spierspanning. Je immuunsysteem ligt plat en je wordt vaker ziek. Je metabolisme wordt erg vertraagd terwijl er meer glucose vrijkomt: hallo spekrol. Je slaapt ook moelijker, waardoor je snel in een fijne neerwaartse spiraal terecht komt.

Het moge duidelijk zijn: je doet je lichaam een groot plezier door je bijnieren een handje te helpen als je vaak gestresst bent of zelfs al een burn-out hebt.

Ik hoop dat ik je wat meer heb kunnen leren over de functie van je bijnieren tijdens een burn-out, of eigenlijk tijdens langdurige stress. We zijn vaak zo bezig met onze mentale toestand in tijden van stress, terwijl je lichaam ook echt wat extra hulp nodig heeft.

Wist jij van het bestaan van de bijnieren af? 

Ontstressen, wat doet dat met je lichaam?

's Nachts wakker, wat nu?