Out of the blue besloot ik twee dagen geleden ineens te stoppen met het drinken van cafeïne. Ik had wel al vaker een ingeving gehad omdat ik bijvoorbeeld wilde afvallen, maar deze keer ging het me om slaaptekort.  Na twee weken van heel erg slecht slapen had ik ein-de-lijk weer eens een goede nacht gehad. De volgende dag realiseerde ik me dat ik de dag ervoor geen koffie had gedronken, en ik drink altijd kruidenthee dus daar zit ook geen cafeïne in. Ik besloot na te gaan of het hier nu écht aan lag.

Verslaafd?

Terwijl in mijn hoofd de Amerikanen standaard zijn uitgerust met een grote bak Starbucks, leert een snel kijkje online me dat Nederlanders stevigere koffiedrinkers zijn. We drinken pak ‘m beet 3 koppen koffie per dag en daarmee staan we, met een aantal Scandinavische landen, bovenaan in de wereldranglijst.
Vanaf twee kopjes koffie per dag begint je lichaam afhankelijk te raken van de cafeïne, safe to say dat we met z’n allen verslaafd zijn! Gelukkig, lichamelijk gewend aan cafeïne is niet hetzelfde als verslaafd, maar 1,2,3 stoppen met het drinken ervan zal zijn uitwerking hebben op je lichaam.

Cafeïne be gone!

Dag 3: Ik noem mezelf gewoon ziek nu. Zo’n intense koppijn dat het bijna een migraine lijkt.
Dag 4: De hoofdpijn is nog vaagjes aanwezig maar ik begin me weer redelijk normaal te voelen. Verder (nog!) geen blije side-effects.
Dag 7: Ik slaap als een roos, en voel me fit. ’s Ochtends heb ik er wel moeite mee, vooral als ik op kantoor ben. Ik heb gewoon echt veel zin in koffie.
Dag 8: Zometeen naar de kapper, zij heeft altijd zulke lekkere koffie. Dat wordt nog lastig om nee te zeggen.
Dag 9: Ik heb nu een aantal dagen achter elkaar heerlijk geslapen, ik word een stuk fitter wakker dan voorheen en ik ben ’s ochtends vrolijk (voor mijn doen tenminste). Maar, ik vind het wel moeilijk. Jan en ik gingen ergens ontbijten en daar hadden ze geen decaf, geen chocomel en ook nog vieze thee, dan weet ik even niet wat ik moet bestellen. Uit keuzestress maar een cappuccino besteld en die vervolgens aan Jan gegeven omdat ik tóch niet wilde cheaten. Gisteren een latte decaf gehad, en die smaakte me een stuk minder goed dan ik had verwacht, ik heb daardoor nog steeds zin in een romige, lekkere koffie.
Dag 10: Oh nee! Ik heb per ongeluk gecheat! Ik kreeg buikgriep en het enige wat dan helpt: cola. Trillend stond ik in een AH to go en greep automatisch naar een flesje cola. Halverwege zei Jan ineens ‘ah, dat mag je eigenlijk niet’. Nooit aan gedacht, ik had wel wat anders aan mijn hoofd. Gelukkig heeft hij, lief als ie is, toen ik eindelijk thuis in bed lag een grote fles cafeïne-vrije cola voor me gehaald.

Gelukt! En nu?

I love it, nooit mee cafeïne voor mij. Ik heb door dit experiment ontdekt dat ik waarschijnlijk gewoon wat gevoeliger ben voor cafeïne dan gemiddeld, en dat het een hele verstandige keuze is geweest om er mee te stoppen. Ik heb nog 1x een espresso martini gedronken, mijn lievelingscocktail, en daar heb ik meteen voor moeten boeten met een slapeloze nacht. Hartkloppingen, totale onrust in mijn lijf en urenlang plafonddienst waren het eigenlijk niet waard.

Ik slaap sinds ik ben gestopt hele nachten door, ik snap er niets van! Ik ga naar bed, en als ik wakker wordt is het ochtend, er is gewoon een hele nacht voorbij gegaan zonder dat ik het heb gemerkt, wat een luxe! Op de werkvloer ben ik minder snel geprikkeld en ik heb het idee dat ik meer in touch ben met wat mijn lichaam me probeert te vertellen.
Maar ik mag niet liegen, ik mis het wel. Een lekkere romige cappuccino om het scherpe randje van de ochtend af te halen, of een espresso martini na een avondmaaltijd.

Als jij besluit het ook te proberen (of het al gedaan hebt) dan ben ik heel benieuwd naar je resultaten! Laat je het me weten?