Wie in Nederland ‘Frankrijk’ zegt, krijgt al vrij snel de landelijk gedeelde mening te horen: ‘Het is een leuk land, jammer dat er zoveel Fransen wonen.’
Wij hebben steeds gezegd dat we wel graag willen integreren maar dat we niet echt voor ons zien dat we echt een Franse vriendenkring zullen opbouwen. Wij zijn te Nederlands en zij natuurlijk veel te Frans.
Eerste indrukken
Op het moment van schrijven zijn we zes weken in Frankrijk. En wat blijkt? Louter aardige en zeer behulpzame lui. Stukken vriendelijker dan de gemiddelde Nederlander en uiterst bereid om ons in de armen te sluiten.
Gisteren zochten we de locatie van onze tweede gîte en de eigenaresse had gezegd: ‘Vraag het maar op het kerkplein, dan wijzen ze je de weg wel.’
Op het kerkplein had niemand enig idee over welke gîte wij het in hemelsnaam hadden.
Maar door zoiets onbenulligs lieten ze zich niet uit het veld slaan! Koffietjes werden snel achterovergeslagen en voor we het wisten werd de boulanger uit zijn boulangerie getrokken om te komen helpen met deze inmiddels Zeer Belangrijke Gemeenschappelijke Missie.
Het adres in kwestie was bij deze man dan weer wel bekend en hij wees ons de goede kant op.
De mensen van het terras liepen voor de zekerheid mee, het halve dorp door. Oude mannetjes, stijle straten.
En zo gaat het tot nu toe overal.
De crèche die ik belde en waar geen plek was voor Juul? Een lange mail na het gesprek met contactgegevens van allerlei mensen in de regio die ons verder konden helpen. Schroom niet terug te bellen als het niet lukt!
De gendarme die de weg versperde in verband met een schietende ex-militair? Niet te beroerd om zijn post te verlaten en twee hulpeloze Nederlanders de goede kant op te sturen.
Het is een leuk land...
De eigenaresse van onze eerste gîte nam met tranen in haar ogen afscheid van ons. Maar niet nadat ze eigenhandig een elektriciën én een loodgieter had geregeld, die ons meteen na de sleuteloverdracht komen helpen.
Wanneer ze dat deed vraag je? Nou, tijdens de uitgebreide borrel die ze op poten had gezet om ons vertrek in stijl te vieren.
Oh, we zullen ze in de toekomst vast tegenkomen, de Fransen die de boel voor de rest verstieren. Maar op dit moment ben ik erg geneigd om te zeggen: ‘Het is een leuk land, en wat fijn dat er zo veel Fransen wonen!’
